Tom en zijn vriendinnen...

Zoals ik al eerder vertelde is Tom verliefd. Maar Tom is zeer geliefd bij de meiden. Vanaf de eerste dag op school lopen de meeste meiden "met hem weg". Ik denk wel dat ik het snap: hij is nog een kleine wurm, die vooral heel lief en zachtaardig is (thuis kan hij echt heel anders zijn....en dat mag ook! Hij moet toch ook zijn frustraties kwijt...). En het gemoeder van die meiden vindt hij wel prettig, denk ik zo.
Zijn eerste partijtje, toen hij 5 werd, was dan ook met alleen maar meiden. De jongens zijn door hem nog niet echt als vrienden ontdekt....

Nu heeft zijn vriendinnetje een hartsvriendin. De twee zijn echt altijd samen....en op school zijn ze dus altijd met z'n drietjes. En dat gaat prima.

Maar pas moest ik toch wel lachen. Een moeder van een ander meisje kwam naar me toe en vertelde dat haar dochtertje weleens met Tom bij haar thuis zou willen spelen. Maar dan moesten die twee vriendinnen natuurlijk ook mee...en daar had ze niet zo'n zin in! Haha, zo'n eenheid is het nou ook weer niet! Natuurlijk had deze moeder haar dochtertje al verteld dat dat natuurlijk niet zo was. En is Tom er gezellig alleen wezen spelen....

Help...bevroren keepertje....

Jan is keeper...bij de F1 van ons dorp. Vorig jaar was hij eigenlijk de enige die wel wilde keepte en dus is ons ventje al de vaste keep. (bij de f-jes zijn het meestal nog wisselende keepertjes). Normaal vindt hij dat ook leuk. Maar de laatste weken is het enthousiasme wel wat getemperd. Reden o.a.: Hij heeft het koud!
Niet vreemd natuurlijk, maar wat doen we eraan? Vaders staat al als "personal coach" achter het doel hem aanwijzingen te geven hoe hij zich warm moet houden (tot groot vermaak van de moeders aan de zijlijn....) wat Jan wel waardeert maar hem nog altijd niet helemaal warm houdt!

Voetbal in warmere tijden....

Ik heb hem al meerdere lagen kleding aangedaan....meer wilt hij echt niet. Want ja, je moet natuurlijk wel kunnen bewegen! (eh...als Michelinpoppetje moeten duiken naar de bal is ook lastig natuurlijk).

Ook gisteren was het weer zo laat. Het was nog -4 toen ons elftalletje (eh...zeventalletje) moest spelen. De wedstrijden voor de ouderen waren afgelast maar omdat de kleintjes op kunstgras spelen konden hun wedstrijden gewoon doorgaan.
Ze speelden best lekker maar de tweede helft was voor Jan toch minder leuk. Zijn handen waren weer "bevroren". Ondanks een "vers"paar warmgeblazen keepershandschoenen in de tweede periode.
Zijn dunne gewone handschoentjes (die hij draagt tijdens de trainingen) passen er niet extra onder.

Is er iemand met een gouden tip voor ons voor dit probleempje?

Daagje zwemmen

Het is hier vakantie. Arie ging werken bij de tuinder, de "groten" willen meestal niet meer mee en Tom was er ook even niet. Dus ben ik gezellig alleen met Jan op stap geweest. Nou wil Jan het liefst zwemmen dus dat was op naar het zwembad. Gelukkig had ik even gekeken naar de openingstijden.....om de één of andere vreemde reden is deze vakantie het recreatiebad (wat altijd de hele dag open is, ook tijdens de gewone schooldagen) pas 's middags geopend. Juist ja. Opeens bedacht ik mij dat wij "vroeger" toen Dirk en Kees nog klein waren ( én het bad waar we nu meestal heen gaan er nog niet was)  naar Waddinxveen gingen om te zwemmen. Even gekeken op internet en jawel, dit bad was tenminste gewoon geopend!

 Jan vond het prachtig! Natuurlijk is het ook leuk om een keer ergens anders te zwemmen.
Hoewel niet extreem groot, zit alles erin! Maar vooral de stroomversnelling was in trek.
Heerlijk daagje samen gehad. Er lekker even gegeten én voor Jan een slush...

Die na verloop van tijd dezelfde mooie kleur aannam als van het zwembad: paars! Laat dat nou net mijn lievelingskleur zijn.....
Ook de glijbaan was erg leuk!

Kortom: we hebben genoten!

Sportdag...

Iedere zaterdag is het ongeveer sportdag in huize Willemsen We beginnen met een voetbalwedstrijd, waardoor we er nog vroeger uit moeten dan doordeweeks. Gelukkig (eh....) hebben we dit keer geen voetbal ivm de vakantie. Ons keepertje Jan was wel vroeg wakker....maar liet mij nog even lekker liggen....

Dirk en Arie hadden wel een basketbalwedstrijd. Na elkaar, allebei thuis. Dus dat werden een aantal uurtjes sporthal. Kees was aan het werk. Net als Harrie. Maar de jongsten gingen gezellig even mee.

Eerst moest Arie. De tegenstanders waren duidelijk iets te snel voor onze jongens en meiden. Niet echt vreemd. Ik hoorde dat zij  4 en 1/2 uur trainen per week....tja, daar kan je met één uurtje trainen natuurlijk niet tegen op!
Bij Dirk ging het niet veel beter. Helaas.
Het werden dus twee nederlagen. Maar de sfeer is altijd erg gezellig. Dat maakt een hoop goed!

Valentijnsdag...

Tom is verliefd....en niet zo'n beetje ook. Met zijn vijf jaar is hij smoor op een meisje uit zijn klas. Hij zit met een fotootje van haar in zijn handjes en verzucht: "Mam, wat is ze mooi hè!" De schat.
Een andere keer zegt hij dingen als:"ik zou bijna flauw vallen!"
Met de andere jongens ook wel verliefdheden gehad, maar nooit op deze manier. Dat was gewoon leuk. Dit mannetje vertoont echte verliefdheid! Dus ja, dat vraagt om een mooi hart getekend voor zijn "meisje" met Valentijnsdag....dat het meisje van nog een ander jongetje ook iets krijgt lijkt hem nog niet te boeien. Blijkbaar valt het kwartje van "dat kan niet" nog niet te zijn gevallen.

Ondertussen zit ik grote broer Dirk een beetje te jennen. Begin deze week vraag ik onder het eten wie er al iets gemaakt heeft voor zijn grote liefde. Iedereen zwijgt.
"Heb je niks gemaakt voor je vriendin? "vraag ik aan Dirk. Hij grinnikt: "wie zegt dat ik een vriendin heb?"
"Nou, dan moet je zeker iets maken, want dan is het een geheime liefde" Hij schudt even meewarig zijn hoofd. Waarop ik quasi-verbaasd vraag: "Je gaat toch niet zeggen dat je niet verliefd ben?"
Dirk zegt niks, kijkt me aan, schudt eens zijn hoofd en mompelt dan iets in de trant dat ik niet goed snik ben.

Stiekem zit ik te genieten....

Grote vent...

Het is noodweer. De regen gutst in bakken uit de hemel.
Kees heeft een presentatie op school. Als je studeert hoort zo'n presentatie keurig in pak te gebeuren. Dus loopt hij tiptop aangekleed met zijn laptop in de hand de keuken in.
"Mam", klinkt er opeens. 'Kan jij me naar de bus brengen?"
We wonen zo'n kilometertje of vijf van de bushalte af. Ik snap dat het niet echt handig is om in dit weer in pak met laptop te gaan fietsen. Dus stap ik even later onze auto in.
We zijn net midden in het dorp als achter mij drie politieauto's met sirenes ons willen inhalen. Snel aan de kant en samen vragen we ons af wat er wel niet gebeurd moet zijn. Ik zie de bui al hangen. De interliner naar Schiphol kan straks er niet door ivm een ongeluk en Kees komt dan dus te laat. Dus stel ik al voor hem dan maar naar Schiphol te brengen als dit echt het geval is. Om nou te laat te komen lijkt me niet echt slim...

Voordat we bij de bushalte zijn komt er nog een politiemotor aan scheuren met alle toeters en bellen. En uit een andere richting zien we nog een politieauto komen. Ik vraag me ondertussen af hoe erg het wel niet zal zijn....
Gelukkig voor Kees rijdt het verkeer richting Schiphol nog gewoon dus stapt hij toch de bus in (die net voor zijn neus wegrijdt....maar gelukkig rijdt dat ding iedere 10 minuten)

Thuis speur ik internet af op zoek naar het ongeluk. Er blijkt iets aan de hand te zijn met net zo'n auto waar Harry in rijdt...nou zijn er daar heel veel van, maar toch Harry maar even gebeld! Op mijn vraag waar hij is, antwoord hij dat hij in Duitsland rijdt. "Dan is het goed" is mijn antwoord.

Niet lang daarna begrijp ik dat het eigenlijk allemaal wel meevalt. Waarom dan al die politie?! Waarom al die heisa? Ze stonden niet eens midden op een kruispunt, maar onder het verkeerslicht. Was één auto (of 2) dan niet genoeg geweest???????

's Avonds pik ik Kees weer op bij de halte. Hij staat op me te wachten (was even vergeten dat er nog een kapper langskwam, Jan moet ook nog opgehaald ....). Daar staat hij : een jonge man in pak, met laptop...
en ik besef weer eens: Wat ben je groot!   Niet alleen volwassen in leeftijd...maar gewoon ECHT groot!

Tja, moeders....je kleine mannetje is een grote vent geworden!

Jongensmoeder

Het is alweer een aantal jaar geleden dat ik op school regelmatig een vrouwtje sprak: Trudy. Ze had zelf drie jongens, net als ik toen. Op een marktje op school stond een moeder met zelfgemaakte poppenkleertjes. Ik stond de leuke kleertjes te bewonderen toen Trudy langs kwam lopen. "Daar hoeven wij niet naar te kijken" snauwde ze mij toe.  Wat verwonderd keek ik haar na. Waarom zou ik daar niet naar kijken? Omdat ik toevallig geen meiden heb wil toch nog niet zeggen dat ik het niet leuk vind? Trouwens, mijn jongens hadden ook een pop....gekregen als er een broertje kwam om lekker mee te kunnen doen als mama aan het verzorgen was.
Niet lang daarna bleek Trudy zwanger te zijn en verkondigde tegen jan en alleman dat ze wel hoopte dat het een meisje zou zijn! Was dat de reden dat ze niet naar poppenkleertjes had gekeken? Omdat ze zelf zo graag een meisje wilde? En nam ze dus maar aan dat ik er ook zo over dacht?Nummer vier was inderdaad een meisje....
Toen mijn twee jongsten geboren werden en praktisch iedereen commentaar gaf na de felicitaties over het feit dat het een jongen was.was ik continue mijn kindje(s) aan het verdedigen. Zo voelde het wel. Wat was ik trots en blij met mijn knulletje(s). En nee, ik had niet naar een meisje verlangd. Ik wilde een GEZOND kindje, een lief klein babietje ...en wat was ik blij dat ik geen keus had in het geslacht! Geen flauw idee wat ik dan had moeten kiezen! En waar haalden mensen het lef vandaan om uitlatingen te doen in de trant van: wel jammer hè dat het weer een jongen is... Of nog één: een oppervlakkige bekende vroeg zelfs wat ik dacht toen hij net geboren was! Waar haalden ze het lef vandaan! Deze commentaren hebben mij echt pijn gedaan! Het was alsof mijn kinderen aangevallen werden en als een echte tijgerin verdedigde ik ze....
Maar Trudy bedacht een andere opmerking om te maken over mijn jongensgezin. Terwijl we op het schoolplein stonden te wachten en ze de baby bewonderde zei ze geruststellend tegen me:Ach, je bent ook gewoon een echte jongensmoeder!
Tja....heb me wel even afgevraagd hoe ik dat nou weer op moest vatten. Veel verder dan een "vind je?" kwam ik even niet....

Verschillen tussen mannen en vrouwen

Verschillen tussen mannen en vrouwen?! 

Ja, natuurlijk zijn er verschillen! Cultuurbepaald, maar zeker ook biologisch! Hieronder een aantal voorbeelden van verschillen.

Ondanks alle ideeën over gelijkwaardigheid blijken jongens en meisjes toch verschillend opgevoed te worden. Van jongens wordt stiekem toch nog altijd meer verwacht dat ze minder snel huilen dan meisjes. Raar, want eigenlijk schijnen mannen net zo emotioneel te zijn dan vrouwen. Omdat van mannen toch verwacht wordt niet te emontioneel te zijn, past de man zijn gedrag aan: hij vlucht of vecht....

Tegen eenzaamheid schijnt de man minder goed te kennen, dan vrouwen. Kijk maar eens om je heen. In mijn omgeving zie ik genoeg vrouwen die na het overlijden van hun man alleen blijven. De mannen daarentegen hebben vaak binnen een aantal jaar weer een nieuwe partner...Dus hier zit blijkbaar echt wat in!

Mannen zijn helemaal niet ongevoeliger/minder inlevend dan vrouwen. Alleen gaan zij er anders mee om. Waar een vrouw vooral praat zal de man juist op zoek gaan naar de praktische oplossing van het probleem! Hij leeft zich dus wel in maar niet in praten, maar door te doen!

Mannen schijnen toch echt wel de "roedelleider" te willen zijn! Uit vroeger tijd, waar ze hun bezittingen moesten verdedigen tegen indringers, schijnt nog steeds de drang te bestaan om hun eigendommen te beschermen. En ze willen weten wie de baas is!  Als de kereltjes nog jong zijn proberen ze al "de macht" te grijpen. Voor mannen is duidelijkheid over de "rangen" belangrijk. Weten deze wezens niet wie de baas is, dan raken ze in de war! (wordt gesteld...)

En raar, maar waar: mannen zijn wel degelijk ook anders als hun partner een kind verwacht! Ook hun hormonen veranderen, waardoor het testosterongehalte schijnt te dalen. Hierdoor zouden ze aardiger en hulpvaardiger zijn. Helaas blijkt dit gedrag alleen tijdelijk te zijn...Vind het zelf altijd raar klinken als stellen zeggen dat WE zwanger zijn...maar blijkbaar zit er een kern van waarheid in?!

Feit wat zeker is: mannen spelen anders met hun kinderen dan vrouwen. Waar vrouwen nogal vaak gevaar zien, speelt papa vrolijk mee....Hun spelletjes zijn doorgaans ruwer, stoerder en (wordt gesteld) spontaner. Geen paniek: kindlief wordt er juist alleen maar beter op. Zoals er op de Belgische site staat:" Het maakt kinderen zelfzekerder, bewuster en klaar voor de echte wereld."
Nou, wat willen we nog meer?!

Deze feiten kwam ik tegen op www.allesoverseks.be, toen ik googelde naar verschillen tussen mannen en vrouwen. Vond sommige wel zo frappant, dat ik het even gebruikt heb.

Wie zijn wij..

Even voorstellen 

Leuk dat jullie langskomen om te lezen over de belevenissen in dit jongensgezin. Laat ik ons dan ook eerst maar eens even voorstellen: Wij zijn een gezin met 5 zoons. Vader Harry is vrachtwagenchauffeur en is daardoor vaak laat thuis. Ik werk als freelancer waardoor ik vooral thuis ben en er dus kan zijn voor mijn kinderen. 
De oudste is Kees, hij is alweer 18 en studeert. 
Daarna komt Dirk, 16 jaar en moet dit jaar eindexamen doen voor de havo. 
Net begonnen op de middelbare school is Arie. Hij heeft het er erg naar zijn zin. Hij is 13 jaar. 
Dan komt Jan. Hij is  8 en vooral een acteurtje. Speelt graag mee in musicals, schoolorkest enz. En als jongste hebben we Tom. Hij laat zich echt niet op zijn kop zitten door de grote broers. Hij kleutert nog lekker. (5)

Er gebeurt hier natuurlijk van alles. De zaterdagen zitten bomvol met alle sportwedstrijden. Met drie verschillende scholen is het opletten wie wanneer vrij heeft en wie iets bijzonders heeft te doen op school. En met een man die vaak weg is, komt het vooral op moeders aan...niet erg, maar soms een heel gepuzzel! En ja, tussendoor poog ik nog een huis schoon te houden (wat niet echt mijn sterkste kant is) én nog wat geld te verdienen door verschillende werkzaamheden. Ik doe het één en ander aan vrijwilligerswerk. En stiekem probeer ik nog altijd een boek te schrijven, maar ja....een dag heeft helaas maar 24 uur....

Wegens privacy-redenen zijn namen en bepaalde situaties gefingeerd.